Bescht Gedicht 2024

Die Zeidinge “Hiwwe wie Driwwe” un “VielPfalz” sinn zamme widder am gucke fer’s bescht paelzisch Dialect Poem 2024. Desmol gebt’s fimf Gedichte, ass im letschte Yaahr eener vun die unnerschiddliche Dialect Writers Contests gwunne henn. Awwer es sinn yuscht drei Leit, ass selli fimf Texte gschriwwe henn: Jennifer Schäfer, Maritta Reinhardt un Matthias Zech. Geht zu die Website “vielpfalz.de”, lest die Gedichte un schickt en eMail zum Drucker mit em Title vum Gedicht, ass dihr am beschte gleiche duht. Do iss der Link zum Heemetblatt, wu mer alle Gedichte lese kann:

Grundsaudaag im alte Land 2024

Glaabt’s odder net, awwer Grundsau Lodsch No. 19 kummt aardlich rum im Yaahr 2024 im alte Land. Am 2. Hanning welle die Leit uff em Board die Grundsei wacker mache im Wildpark Silz ganz im Sudde vun die Pfalz ganz neegscht zu France. Am 3. Hanning, een Daag schpeeder, sinn sie mit ihr Program im Schtettel Lampertheim, zamme mit die “New Paltz Band”. Un sei End find der Grundsaudaag 2024 am Sunndag, 4. Hanning, im Schtettel Bockenheim an der Weinstrasse, wu es en grooss Versammling gebt. Datt macht die Band “Woifeschdkänich” Musick, un alliebber iss eiglaade datt anne geh fer sell abhariche. “Bockrem Bert”, die Grundsau datt, gebt ihr Wedderprophezeihing. Sell watt ferschur en groosser Gschpass!

En ruhiche Zeit

Des waar alles em Jonas sei Idea gwesst. Ass mer zu ihm kumme sette uff die Bauerei fer wennich Kaarde schpiele un Applejack drinke. Der Bauer un sei Familie waare fatt uff en Rees gange eb Grischtdaag fer sei Schweschder bsuche drauss in Holmes Kaundi, Ohio. Un yuscht er waar deheem fer acht gewwe uff die Gediere, bis sie widder heem keemde die erschte Daage vum neie Yaahr. Un mei Bauer, der Bauer Keim, waar aa fatt mit sei Familie fer Freindschaft bsuche in Philadelphia. 

Es waar die letscht Woch im Disember, un ich weess noch, ass unser Freind, der Donnie, gsaat hot: „Des kenne mer net duh. Des daref mer net in die Zeit zwischich em alte un em neie Yaahr.“ Ruhich sett mer sei, hot er gsaat. Nix sett mer duh, hot er gsaat. Schnaps dareft mer net drinke un Kaarde schpiele aa net. Awwer der Jonas hot gemeent, yuscht die alte Weiwer deete ebbes wie sell saage un Gschpuck Schtoris verzehle am Feier, wann der Owet lang watt.

Mir Gnecht henn en hatt Lewe darich’s Yaahr, un des waar die recht Zeit fer ebbes wie sell duh. Ich meind noch, ass mei Bauer gsaat hot: „Schaff dei Arewet. Weescht, ass es Bucklich Maeenli guckt, was du am duh bischt.“ Was bekimmert mich des?“, hawwich gedenkt. Un wann ich’s recht bedenk, hawwich schunt in die erschte Naechte vergesse, en glee wennich Millich nausschtelle in die Scheier fer seller alt Kall. Eenicherweg. Hab’s sell Maennli nie net aagedroffe, sitter ich am schaffe bin uff die Keim Bauerei. Ich hab wennich mit em Donnie gschwetzt iwwer sell, un noht hemmer der Jonas wisse losse, mer keemde Disember 26 fer wennich Kaarde schpiele. Er sett awwer genunk Applejack do hawwe, so ass es en scheener Owet watt.

Un sellerweg hemmer’s geduh. Mer henn rielli en guudi Zeit ghatt – aafangs – un en latt gelacht un gedrunke. Un mer henn gflucht, wie yuscht yungi Leit fluche kenne, wammer emol net gewunne henn beim Kaarde schpiele. So iss des aagange fer en ganzi Weil. Un wie der Jonas die Schteg nunnergange iss fer en neie Flasch Applejack hole, henn der Donnie un ich nochemol laut gelacht, wie mer an die Weibsleit Schtoris gedenkt henn: Ass die Gschpucke, ass drauss erum gehne in selli Daage zwischich Grischtdaag un die erscht Woch vum Yenner, des heere kenne, wammer sich net behaeft, wie mer sett in die ruhich Zeit. Ass mer yuscht in die Schtubb bleiwe sett, kenn Wesch wesche un uffhenke, nix schaffe, un ass sich kenn Rad drehe sett. Ass mer uffbasse sett, wammer mol naus muss. Weil en grosser Drupp Gschpucke – die Wilde Yagd – en Ride nemmt darich die Luft in seller Zeit un aardlich Yacht macht, so ass mer denkt, hunnert Deifel kaemde fer ehm hole zamme mit viele dausend doote Seele, ass mit ziehge misse, weil sie kenn Ruh finne kenne. Un ass mer acht gewwe sett, wammer drauss iss, ass die Gschpucke ehm net mit ziehge in die Luft un mitschleefe – fer alli Ewichkeet!

„Mer sett net glaawe, was dumme Leit alles glaawe“, hawwich zum Donnie gsaat. Der Donnie waar ya erscht wennich bang gwesst fer ebbes wie sell duh – nau awwer hot er laut mitgelacht.

Graad um Mittnacht rum waar der Applejack widder leer gwesst, un mir henn der Jonas gsaat, er sett noch en Flasch hole. Der Jonas iss nunner in die Fruchtkammer gange – ganz langsam, un debei hot mer sehne kenne, ass er schun gedichtich ebbes gedrunke ghatt hot. Glei waar er widder drowwe un hot gemeent, mer haedde die letscht Flasch gedrunke.

„Wann ich awwer net letz bin“, hot er gsaat, „hot der Bauer noch en Flasch driwwe in die Scheier. Ich weess es Eck, wu er die verschteckt hot.“

Es hot aardlich viel Newwel gewwe in selli Nacht. Mer hot neegscht sei Fiess net uff em Bodde sehne kenne. Wie der Jonas awwer die Deer naus gschwankt iss, henn mir annere zwee uns nix gedenkt debei. Der Jonas waar ya do deheem uff die Bauerei, un er hot gewisst, wu die Scheier iss – en ganz Schtick weg, es letscht Gebei, graad newich em Blatz, wu em Bauer sei Fraa es Gemies blanze duht.

Der Donnie un ich henn im Haus am Disch gewaart, awwer der Jonas iss net zerick kumme. Die Zeit iss uns lang warre, un naach en paar Minudde hemmer nimmi gwisst, was zu schwetze. So hemmer ruhich datt ghockt, henn darich’s Fenschter naus in der Newwel geguckt un die Beem abgharicht, ass sich im Wind bewegt henn.

„Hoscht des gsehne?“, hot der Donnie all uff emol gsaat. „Was?“, waar mei Antwatt. „Do waar ebber am Fenschter un hot nei geguckt“, hot der Donnie ausglegt. „Hab nix gsehne“, hawwich gemeent. Der Donnie iss wennich bleech warre im Gsicht un noch wennich ruhicher wie devor. Nix weider iss gschehne, so hemmer gewaart un gewaart, awwer der Jonas iss net zerick kumme.

All uff emol hemmer gheert ebber kreische, un es hot rielli gelaut wie en Sau, ass mer holt fer sie schlachte. Der Donnie un ich henn uns aageguckt, awwer weil mer alle beed so gsoffe waare un grossi Angscht grickt henn, hemmer net die Idea grickt fer nausrenne un ausfinne, was letz iss. Mer sinn graad hocke bliwwe.

„Do iss gewiss ebber am Fenschter“, hot der Donnie wennich schpeeder gerufe un hot mit em Finger un sei recht Hand gewisse, wu er ebbes gsehne hot. „Do waar widder ebbes. Mir misse naus.“ „Mir besser losse die Deer zu un gucke, ass niemand nei kummt“, hawwich ich gsaat. Un sell waar, was mer duh henn sette.

Awwer der Donnie hot en Flint gsehne an die Wand un ausgfunne, ass Kuchele drin waare. So hot er sie gnumme, hot die Deer uffgemacht, un iss ganz langsam nausgange in der Newwel. Hot zwee, drei Schritt geduh, un fatt waar er. Die Deer hot er uffgelosse.

Do hawwich nau ghockt, gsoffe un ganz alleenich. Hab mich net gedraut fer an die Deer geh un zumache. Hab yuscht gewaart, was gschehne deet weider in die Nacht. Der Jonas iss net zerick kumme, un der Donnie iss aa net.


All uff emol hawwich vermarickt, ass es kalt watt un ass der Newwel langsam nei kummt in die Schtubb. Mei Fiess henn nau schun im Newwel gschtanne. Do hawwich all mei Grefte zamme genumme un bin die Schteeg nuffgschtatzt, bin in die Bettschtubb vum Bauer un hab die Deer zugschlosse. Des hot scheints gholfe, weil ich hab nix meh weiders gsehne un geheert. Wie ich mich gedraut hab en gleeni Weil schpeeder, bin ich zum Fenschter gschliche un hab naus geguckt. Viel hot mer net sehne kenne darich der Newwel. Awwer wann ich’s recht bedenk, hawwich doch ebbes vermarickt in die Luft. Es hot wennich geguckt wie en groosser Drupp groosse schwatze Veggel, ass die Bauerei verlosse henn. Ehr Fliggel hawwich gheert schlaage, un mer hot en laut Gegrisch heere kenne, ass als leiser warre iss. Dann waar alles ruhich.

Ich hab gewaart, bis es Mariye warre iss. Noht bin ich nunner in die Schtub, wu mer ghockt waare der letscht Owet, un bin darich die Deer, ass als noch offe waar, naus gange.

Was hawwich gfrore, un was waar ich bang. Bin rumgeloffe uff die Bauerei un hab doch niemand gfunne. Bin nunner zum Grick un hab datt wennich rumgeguckt. Noht hawwich endlich der Donnie gsehne datt hocke mit sei Flint. Er hot mich net aageguckt, waar verfrore un nass. Alle Kuchele waare noch an ihr Blatz. „Ich hab net gewisst, was ich schiesse sett“, hot der Donnie leis gsaat, wie ich ihn gfrogt hab. „Hab net gewisst, was ich schiesse sett!“ Sell iss, was er gsaat hot. Widder un widder. Vum Jonas awwer hot mer nie net widder ebbes gsehne odder gheert.

Michael Werner
Pickter: "Die Wilde Yagd", Gerd Kornmann (2023)

Michael Werner: Das Geheimnis der Elwedritsche

Liedtexte zum Programm 2024. Zum Lesen einmal klicken.

Disember


´S Yaahr iss alt. Sei Haar sinn dinn.
Guckt gaar nimmie gesund.
Weess, ass sei Daage rum ball sinn,
Kennt aa sei letschti Schtund.

En latt iss gschehne, deel aa net.
All sell ruht unnich Schnee.
Weiss iss die Welt – der Weg, wie’s sett.
Doch duhn Gedanke weh.

Noch waxt der Muhnd, noch watt er glee.
Nix bleibt. Un nix geht fatt.
´S iss alles waahr, was mer kann seh,
Un doch aa letz en latt.

Ball kummt der Belzenickel bei,
Deel Kinner waarde bang.
En Grischtbaam holt en Paep ball nei
Ins Haus. Die Zeit watt lang.

Waarscht aa en Kind. Denk mol zerick.
Du meindscht noch, wie sell fiehlt.
Heit glaabscht nimmie an der alt Nick,
Hoscht ihn schun oft geschpielt.

Ball schlagt em Yaahr sei letschti Schtund.
Noht iss es rum – wie’s sett.
Een Daag machscht aa mol zu dei Mund.
Doch wann sell iss, weescht net …

Michael Werner
(naach Erich Kästner)